De baas in huis. Wie is dat? Ben ik dat? Of is het de kat?
Ik zou zo graag willen zeggen dat ik het ben, maar ik denk dat ik dan zou liegen.
Ik denk ook dat de uitspraak “Een hond heeft een baas, een kat is de baas” waar is.
Mijn katten mogen alles. Of nou ja, mijn katten mogen veel.
Zijn ze verwend? Misschien wel. Ben ik gek? Dat weet ik bijna wel zeker. Ik zie dat zelf overigens niet zo, in mijn ogen geef ik de katten gewoon wat ze nodig hebben: Ik geef ze eten en drinken, ze krijgen een schone kattenbak, ze hebben speelgoed, een prachtige krabpaal, een warm mandje om in te slapen en natuurlijk krijgen ze liefde en aandacht.
Zie je wel dat ik niet overdrijf met wat ze allemaal krijgen? Valt toch reuze mee? Zijn toch gewoon de basisbehoeften van de kat?
Dat ze, naast de standaard brokjes en natvoer, ook nog af en toe wat snoepjes of een stukje vlees krijgen en dat mijn bed ook tot één van de warme mandjes behoort vertel ik er dan gewoon niet bij. Het is maar een klein detail. Toch?
Dat de katten hier de baas in huis zijn, valt ook echt wel mee.
Als ik ergens zit en 2 prachtige katten ogen kijken me op zijn zieligst aan, sta ik (natuurlijk) op, springt hij op de bank en gaat liggen op de plek waar ik zat. Alsof hij zijne majesteit de koning is, draait hij eerst een rondje zodat iedereen hem goed kan zien om daarna schaamteloos hard te gaan liggen snurken. Als ik in de keuken ben en één van de twee voor de koelkast zit, omhoog kijkt en als hij denkt dat hij niet gezien wordt even een klein piep miauwtje geeft, dan gaat de koelkast meestal wel open en komt er wat lekkers voor hem uit. Maar dat is natuurlijk toeval hè. Je denkt toch zeker niet dat hij dit precies zo in zijn koppie haalt, omdat hij weet dat ik gevoelig ben voor dat schuine koppie, de half dichtgeknepen ogen en dat zielige piepje? Wel nee, doe niet zo gek!
De katten de baas, Hoe kom je daar nou bij?
Als één van de twee buiten zit en voor het raam gaat zitten, gaat de deur open zodat hij naar binnen kan. Als hij dan binnen is en ik net weer even zit, gaat de ander voor de deur zitten, om naar buiten te gaan. En ook dan gaat de deur weer open. Kat nummer één gaat weer bij de deur zitten, om ook naar buiten te gaan. Deur open, kat naar buiten, deur dicht. En dan komt de ander weer voor het raam zitten, om naar binnen te gaan. Deur open, kat naar binnen, deur weer dicht. Dan spreek ik de kat toe met de mededeling dat dit nu écht de laatste keer was. Ik blijf niet bezig… Ik ben gekke Henkie toch niet!?
De kat gaat bij de deur weg. Zie je wel dat ik de baas ben!
De kat komt voor mijn neus zitten, houdt zijn kop schuin, knijpt zijn oogjes dicht en als ik niet kijk miauwt hij zachtjes. Ik geef hem een aai over zijn bol en zeg hem dat hij een lief braaf beestje is, om daarna weer verder te gaan met dat wat ik al aan het doen was. Even blijft het stil, en daarna hoor ik weer een zacht gemiauw… Hij kijkt me weer aan met zijn meest onschuldige blik en ik vraag hem wat er aan de hand is. Hij miauwt weer zachtjes en loopt weg. Zie je wel dat de kat hier niet de baas is… Totdat hij weer terugkomt, weer gaat zitten, met zijn kopje scheef, zijn meest onschuldige blik en het zachte miauwtje. Ik kijk weer naar hem, hij staat op, draait zich om en loopt een paar stappen. Hij kijkt om, miauwt, en loopt weer een stukje. Dit herhaalt zich net zo lang tot ik opsta en naar hem toe ga. En dan staan we zomaar ineens in de keuken. Wat een toeval! Laat dat nou net dé plek zijn waar het lekkers te vinden is. Dat kan hij niet weten. Toch?
Natuurlijk weten zij niet dat ik weet dat ze op mijn bed liggen, natuurlijk weten ze niet dat ik in actie kom als zij naar me kijken, dat ik er niet tegen kan als ze zo onschuldig doen, Dat het lekkers uit de keuken komt en dat ik ook na 100 keer de deur open en dicht gedaan te hebben ik ze gewoon weer binnen en buiten laat.
De baas in huis. Wie is dat? Ben ik dat? Of is het de kat?
Ik zou zo graag willen zeggen dat ik het ben, maar ik WEET dat ik dan zou liegen.
Schrijver: Rianneke
Instagram: rianneke_x
